সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:নগা কোঁৱৰ.djvu/৫০

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪০
[ ১ম অঙ্ক
নগা কোঁৱৰ


দহি মাৰিছে। পিতা মোৰ সেই জননীৰ ৰাক্ষস স্বামী--চুপিমফা।

 চুহুম্মুং
   --চুপিমফা!
 খেনলুং
 চুহুম্মুং--[ চেংলুঙক আকোৱালি ধৰি ] ভাই মোৰ! মনৰ উত্তেজনাত কিবা কলোঁ কিবা কৰিলোঁ। মোৰ অপৰাধ নলবা ভাই!

[ নগাকুঁৱৰীৰ মৰাশৰ ওচৰত বহি ]

 অভাগিনী আই মোৰ! তুমি জন্মদাত্ৰী নোহোৱা কিন্তু তোমাৰ স্নেহতে লালিত হৈ তোমাকেই জননী বুলি ভাবিছিলো—। অধম সন্তানৰ অপৰাধ নল আই।

 খেনলুং--এবাৰ এই বৃদ্ধকো আলিঙ্গন দিয়ক কোঁৱৰ। এই বৃদ্ধৰ শৰীৰ আপোনাৰ পবিত্ৰ পৰশত পবিত্ৰ হওক।

[ চেংলুঙক আলিঙ্গন কৰে ]

 সেই অপৰাধৰ দণ্ড তেওঁক ঈশ্বৰে দিলে কোঁৱৰ। নাৰীৰ ওপৰত দুৰ্ব্বলৰ ওপৰত নিৰপৰাধীৰ ওপৰত অত্যাচাৰ ঈশ্বৰে নসহে। আপপানাৰ পিতাৰ এই অখ্যাতি আজিও মাৰ যোৱা নাই। সেই অবিবেচনাৰ পৰিণাম পালে--আততায়ীৰ হাতত প্ৰাণ গ’ল। যিদিনা আপোনাৰ জননী স্বৰ্গগতা কুঁৱৰীক ৰাজ্যৰ পৰা খেদি দিয়ে—আজিও সেই কথা শুৱৰিলে বুকু ফাটি যাব খোজে--আপুনি তেতিয়া হোৱা নাই—কুঁৱৰী তেতিয়া সাতমাহ সগৰ্ভা! ৰাজ্যজুৰি, সেই দিন হাঁহাকাৰ ৰে ঘৰে কান্দোনৰ ৰোল।