বৰবৰুৱা--কৰ কাটল জোগান দিয়াত কাৰো একো ব্যতিক্ৰম হোৱা নাই স্বৰ্গদেও ঈশ্বৰ।
সকলোৱে--সজ! সজ!
খেনলুং--স্বৰ্গদেৱে যে এই বৃদ্ধক এনেয়ে বখানিছে। বুঢ়া শৰীৰৰ যি কণ শক্তি আছে স্বৰ্গদেওৰ কাৰণে, মোৰ এই জন্মভূমিৰ কাৰণে উচৰ্গা কৰিব পাৰিলেই মোৰ জীৱন ধন্য। উঠি অহা কৰ্ম্মী ডাঙৰীয়া সকলকহে বখানিব লাগে। সিবিলাকৰ চেষ্টা সিবিলাকৰ উদ্যোগ উদ্যমৰ ওপৰত হে এই আহোম ৰাজ্যৰ ভবিষ্যত নিৰ্ভৰ কৰিছে।
চাওফ্ৰাচেং--বুঢ়া গোহাঞ্চী ডাঙৰীয়াই যি কৈছে অতি সজ। কিন্তু দহো আঙ্গুলীয়ে খায় বুঢ়াই হেঁচুকিলেহে যায় বুলি কথাতে কয়। ডাঙৰীয়াই যদি গঢ়ি পিটি পোণাই পাঁজৰাই নিদিয়ে ডেকাহঁতেনো বাট বুলে কেনেকৈ?
সলাল গোঁহাই--সজ কৈছে ডাঙৰীয়া। গুৰি ধৰা সকলে দিহা দিব লাগে আমি আগত দাঁড় ধৰিম। যদি স্বৰ্গদেওৰ হকে দেহা দিব লাগে অকাতৰে দিমহঁক।
খেনলুং--এতিয়া ৰাজ্যত চাৰিওপিনে শান্তি। ঈশ্বৰে নকৰক যদি প্ৰয়োজন হয় স্বৰ্গদেওৰ হকে স্বদেশৰ হকে দেহা দিবলৈকো সততে সাজু থকাহে যুগুত।--
সকলোৱে---স্বৰ্গদেওৰ হকে স্বদেশৰ হকে আমি দেহা দিবলৈ প্ৰস্তুত!
খেনলুং—সজ! সজ! এতিয়া তাৰ প্ৰয়োজন হোৱা নাই ডাঙৰীয়া সকল! এতিয়া আমাৰ চাব লাগে কেনেকৈ
