তোমাৰ সন্ধানত যদি প্ৰাণ যায়—যাওক, তাতে মোৰ গৌৰব—
মোৰ তাতে সুখ।
[ এখোজ দুখোজ কৈ আগবাঢ়ে আৰু পুনৰ সোমাই আহি বাট ভোট ধৰেহি।
লুকু— কাৰণ দেখিব আয়িছ অ’ ডোকাটু? ক’তে যাব
আয়িছ?
ৰতি—কলৈকো যাবলৈ অহা নাই। তোকে চাবলৈ
আহিছোঁ মিতিনি?
লুকু—মুকে চাব আয়িছ? আয়ু এনে দুনীয়া ডেকাটু
আমাৰ পালে বিয়া ওমাবি?
ৰতি—[ স্বগতঃ ] ইকি! এই কয় কি? [ প্ৰকাশ্যে ]
নহয় মিতিনি মই ধেমালী কৰিছিলোঁ, মই সৌ পৰ্ব্বতলৈ
যাবলৈ আহিছোঁ। মোক বাট এৰি দে মিতিনি!
লুকু—ওহোঁ। বাট অলে এৰিব নুৱাৰে। কবি বাৰু
আমাৰ পালে বিয়া ওমাবিনে?
ৰতি-[ স্বগতঃ ] এই বলিয়া নেকি? [ প্ৰকাশ্যে ] মোক
বাট এৰি দে মিতিনি মই বিয়া সোমাবলৈ অহা নাই; আৰু
মোৰ তিৰোতা আছেও।
লুকু—[ হাঁহি ] হাঃ হাঃ তুৰ তিৰুতা আছে? কেইজনী আছে অ' ডেকা। আমাৰ পালেও নিবি—আৰু
এজনী অব।
ৰতি—[ স্বগতঃ ] কি সৰ্বনাশ! এই কয় কি?
[ খং কৰি লুকক ঠেলি যাব খুজি ]
