পৃষ্ঠা:ধনন্তৰী বধ.djvu/২৬

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২১
ধনন্তৰী বধ।

খোঞ্চা মাৰি চকু কণা কৈলা সতাই মাৱে।
কঁকাল ভাঙ্গিলা চালেই হেমতালৰ ঘাৱে॥
সংসাৰ ভিতৰে বন্ধু নাহি কোন জনে।
নৰ হুয়া বাদ কৰে দেবতাৰ সনে॥
শোকাৰুণে পদ্মাবতী কৰিছে ক্ৰন্দন।
ভাং খাই বসি আছে দেব ত্ৰিলোচন॥
কান্দোতে কান্দোতে পদ্মাৰ বসন খসিলা।
তাক দেখি চণ্ডী মাৱে মহা লজ্জা পাইলা॥
চণ্ডী বোলে শুনা তুমি ভাঙৰা লোচন।
পদ্মাবতীৰ গুপ্ত অঙ্গ ভৈলি দৰশন॥
পেটৰ বেটীৰ তুমি সৰ্ব্বাঙ্গ দেখিলা।
এবেসে মনৰ বাঞ্চা সৰ্ব্ব সিদ্ধি ভৈলা॥
ভূমিত পৰিয়া কান্দে জয় বিষহৰি।
পদ্মাত কৰিয়া চাৰ ওজা ধনন্তৰী॥
লজ্জা পাই সদাশিবে বুলিলা বচন।
নাকান্দা নাকান্দা তুমি পিন্ধহ বসন॥
আজ্ঞা দিলো নাগ লৈয়া কৰহ গমন।
আজ্ঞা দিয়া সদাশিবে বদলে হৰি হৰি।
অকাৰণে বধা তুমি ওজা ধনন্তৰী॥
আজ্ঞা দিলো যোৱা মাতা ওজাক বধিতে।
বাদ সাধি পুনৰপি জীয়াইবা পাচতে॥
বাপৰ বচনে পদ্মাৰ তুষ্ট ভৈলা মন
উদয় কাল নাগ লৈ কৰিলা গমন॥