এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
দেৱধ্বনি
(৩৩)
সোৱণ-শিৰিৰ শুৱনি পাৰ
অন্ধকাৰ, অন্ধকাৰ।
কোন সোনালী লুপ্ত-পুৰীৰ
ৰত্নময়ী বেলা-ভূমিৰ
বাউলী এই নিঃস্ব স্মৃতি,
গভীৰ নৈৰাশাৰ
—ঢৌৱে বুকু ভুকুৱাই
দিয়ে সমাচাৰ।
মেঘে ছাটে গহীন আকাশ,
শোকত বিনায় চেঁচা বতাহ,
ধাৰাসাৰে চকু পানী
জৰে বাৰিষাৰ;—
অশ্ৰুমুখী বসুন্ধৰী,
জীৰ্ণ-বীণা, ছিন্ন জৰি,
দিগ দিগন্ত শোকাচ্ছন্ন,
মলিন সন্ধিয়াৰ।
বহাগ, ১৮৫১ শক ]
৩
