পৃষ্ঠা:দেৱজিত.djvu/২১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২১
দেৱজিত।

এহি তো যশস্যা দশোদিশে ৰৌক আতি।
সমুদ্ৰে শোভোক কৃষ্ণ তোমাৰ হাটি বাটি॥
আৰু এক কথা প্ৰভু শুনা সাৱধানে।
বলুক দমাওঁ মই পৰ্ব্বত সমানে॥ ৮৫
পদ্ম যে অখৰ্ব্ব উৰ্দ্ধ যোজনক যুৰি।
দমাইবো বলুকা প্ৰভূ দশোদিশ যুৰি॥
এহি বুলি বালিচয় দমাইল সাগৰ।
সাক্ষাতে দেখিয়া যেন মেৰু শৃঙ্গবৰ॥ ৮৬
সাগৰৰ মাজে যেন জ্বলে লঙ্কাখান।
সেহি মতে বালা জ্বলে দেখি বিদ্যমান॥
হেন দেখি মাধৱৰ কৌতূহল বৰ।
নগৰ পাতিবে মন ভৈলা ঈশ্বৰৰ॥ ৮৭
সেহি বেলা বিশ্বকৰ্ম্মে আদেশিলা হৰি।
ষোড়শ হাজাৰ ঘৰ বান্ধা শীঘ্ৰ কৰি॥
আৰ বান্ধিয়োক কোটি কোটি বৰ ঘৰ।
এহি বুলি আদেশ কৰিলা দামোদৰ॥ ৮৮
কৃষ্ণৰ আদেশ বিশ্বকৰ্ম্মে শিৰে ধৰি।
বান্ধিলেক ঘৰ সব অতি যত্ন কৰি॥
সুবৰ্ণ মাণিক ৰত্ন বৈদূৰ্য্য অপাৰ।
হেন ৰত্ন বৈদূৰ্য্যে বান্ধিলা চাল বাৰ॥ ৮৯
সুবৰ্ণ কাঞ্চন হীৰা মাণিকৰ দ্বাৰ।
সূৰ্যৰ সমান জ্বলে ঘৰ চমৎকাৰ॥