এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৮
দিপ্তী।
কলঙ্ক নিশ্চয়।
আৰু হে ৰমণীকুল,
বিশ্বৰ জননী, জড় হই ৰ'বা নে সদায়?
ৰাখিবা মনত—পুৰুষৰ অৰ্দ্ধাঙ্গিণী
তুমি, বিলাসৰ মাত্ৰ নোহোৱা সামগ্ৰী।
থাকা কিয় পৰি আন্ধাৰত? প্ৰবাহিত
ঐশী শক্তি তোমাৰো শিৰত, আতমাৰ
স্বাধীনতা নাই নে তোমাৰ? কিয় তেন্তে⸺
কিয় তাৰ কৰা অপমান, দাসী হই
অন্ধ আচাৰৰ? যি সমাজে ৰুদ্ধ কৰি
ৰাখিছে কপাট, নীচ ভাবে চিৰকাল
কৰিছে দলন, কঠোৰ শাসন কৰি
শত লাঞ্ছনাৰ, তেনে নীচ সমাজক
পদাঘাত কৰি লোৱা সত্যৰ আশ্ৰয়;
মনুষ্যত্ব বিকাশৰ কৰা আয়োজন।
ৰখিবা মনত—ৰমণীৰ উন্নতিত
উন্নতি জাতিৰ।
“স্বদেশ-হিতৈষী” হেৰা,
কৰোঁ নিবেদন, সঁচাই জাগিছে যদি
স্বদেশৰ প্ৰেম, স্বজাতিৰ ভালপোৱা,
হিয়াত তোমাৰ, দুৰ্ব্বলক নকৰিবা
আৰু উৎপীড়ন। ধোবা, তেলী, চৰ্ম্মকাৰ,
