এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৭
দীপ্তি
হায় ৰে অবোধ নৰ, পৰপদানত,
এতিয়াও নহল চেতনা! এনে ঘৃণ্য
সমাজৰ এতিয়াও মানিবি দাসত্ব!
মুগ্ধ কিয় বঞ্চকৰ চাটু বচনত?
নহয় জানিবি তোৰ মঙ্গলৰ বাবে,
স্বাৰ্থৰ কাৰণে মাত্ৰ নীচ উপদেশ,
শুনি তাকে ৰবি নে লাঞ্ছিত?
শুনা হেৰা
সত্যবাণী লাঞ্ছিত মানৱ, – ভ্ৰাতৃগণ,
শুনা কাণ পাতি,—জন্মত নহয় কোনো
উত্তম অধম, সকলো সমান নৰ;
লবলই উচ্চাসন আছে অধিকাৰ।
নাযাবা পাহৰি—তুমি পুত্ৰ বিধাতাৰ,
নাযাবা পাহৰি—তুমি চৈতন্য, স্বাধীন।
তোমাৰ নিমিত্তে চোৱাঁ, চোৱাঁ চকু মেলি,
অনন্ত উন্নতি পথ আছে সুবিস্তৃত।
নামানিবা প্ৰতিৰোধ; স্বাৰ্থপৰ সমাজৰ
ছিন্ন কৰি যুক্তিহীন আচাৰ বন্ধন,
হোৱাঁ অগ্ৰসৰ, ল'ব তুলি দয়াময়
পৰম পিতাই। ভণ্ডৰ ৰটনা শুনি,
ষড়যন্ত্ৰ দেখি, পাহৰা কৰ্ত্তব্য যদি
কাপুৰুষ তুমি, মানব নামৰ মাত্ৰ
