পৃষ্ঠা:দীপিকা ছন্দ.djvu/৪৫

( ৩৯ )

সবে লোক কৰি নাশ সবে লোক তল যাই যত লোক ৰাজগণ চাৰি কুৰি চাৰি খান সিটো সবে পোত যাই দেখি কৃপাময় হৰি লোক সব অপৰ্য্যন্ত একান্ত ভকতি কাম তাৰিবন্ত বহু লোক তাতে দুষ্ট বিপ্ৰ সব দেশৰ ৰাজাৰ তে কহিলো তোমাত যেন এহিতো পাষণ্ড কলা তোমাৰ পূজাত যত পাৰ্ব্বতীয়ে বোলে স্বামী তোমাৰ বচন শুনি যত মহা মুনিচয় তাসম্বাক শাপিলন্ত কহিয়ো ত্ৰিশূলধৰ শুনিয়োক সভাসদ আপুনি ঈশ্বৰ হৰ প্ৰকৃতিসে মহামায়া দুহন্তৰ সম্বাদক ৰাজা প্ৰজা পূৰা কাম

হোৱে নৰকতে বাস। ৰাখন্তা উপায় নাই॥ ৩৭৬ তাহাতে কৰিব মন। আছয় নৰক থান॥ ৩৭৭ তাহাতে লৱয় ঠাই। নৰ ৰূপে অৱতৰি॥ ৩৭৮ নাম দানে তৰিবন্ত। শ্ৰৱণ কীৰ্ত্তন নাম॥ ৩৭৯ খণ্ডিব দাৰুণ শোক। তৰ্কবাদে বিনাশিব॥ ৩৮০ বিনাশ কৰিব তাতে। বিপ্ৰ সব বৌধ হেন॥ ৩৮১ তোমাত কহিলো বালা। পাষণ্ডৰ অভিমত॥ ৩৮২ কি কথা শুনিলো আমি। মনে মনে আছো গুণি॥ ৩৮৩ সবে সিদ্ধ ব্ৰহ্মময়। কিবা দোষ কৰিলন্ত॥ ৩৮৪ শুনিবাক মনোহৰ। দীপিকা-ছন্দৰ পদ॥ ৩৮৫ ব্ৰহ্মময় কলেৱৰ। তানে ভৈলা নিজ জায়া॥ ৩৮৬ শুনি নাশা পাতেকক। জপিয়োক ৰাম ৰাম॥ ৩৮৭