এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
( ৩৭ )
মই মহা অহমৰ্ম্মী পৰম দুৰ্ব্বাৰ।
শ্ৰীৰামৰ বংশে ভৈলো মহাৰাজা সাৰ॥ ৩৫৭
এক খণ্ড পৃথিবীৰ ভৈলো অধিপতি।
মোহোৰ সমান কোন আছয় নৃপতি॥ ৩৫৮
গজবাজি পদাতি ৰথৰ সীমা নাই।
এহি মত্ত গৰ্ব্বে মোৰ দিন বহি যাই॥ ৩৫৯
কালৰ হাতত সবে মত্ত হৈবে ছাই।
কোন বেলা মৰি যাইবে দান্ত নিকটাই॥ ৩৬০
গজ বাজি প্ৰজা ধন ধান্য আছে যত।
সবে পৰি থাকিবেক আপোন থানত॥ ৩৬১
সিবেলাত সহায় মোহোৰ কেহ নাই।
হে ৰাম চন্দ্ৰ দেৱ তোমাৰ বিনাই॥ ৩৬২
মোৰ কিছু ভকতি নভৈল তোমৰাত।
মহা অহঙ্কাৰে মই ভৈলো অধোপাত॥ ৩৬৩
এতেকেহে কৰ যোৰ কৰো প্ৰভূ ৰাম।
সদা নছাৰোক মোৰ তযু নিজ নাম॥ ৩৬৪
বোলয় পুৰুষোত্তমে এৰা আন কাম।
ছাৰোক দুৰ্গতি ডাকি বোলো ৰাম ৰাম॥ ৩৬৫
⸻⸻
