( ৩৪ )
প্ৰজাৰ নাৰীকো কৰিবেক অধিকাৰ।
বৃদ্ধ বালকৰো সাধি লৈবে কৰ ভাৰ॥ ৩২১
বিচাৰি ৰাজ্যত লোক আছে যত যত।
দণ্ড বন্ধ কৰি লেখা কৰিব সমস্ত॥ ৩২২
একো মতে সুৰ্ত্তি নাপাইবেক লোক চয়।
তাতে দুৰাচাৰ সবে কৰিবে দুৰ্ন্বয়॥ ৩২৩
গুছিবে জীবিকা সবে চাৰিও জাতিৰ।
নিজ কুল ধৰ্ম্ম এড়ি নুহিবেক থিৰ॥ ৩২৪
যেনে তেনে জীবে মাত্ৰ পত্নী ভাতৃ তাৰ।
অন্ত্যজৰো লৈবে ধন এৰিয়া আচাৰ। ৩২৫
নৰৈবেক এক জাতি ধৰ্ম্মাশ্ৰম কাৰ্য্যে।
হৈবেক আচাৰ হীন ভাৰ যত ৰাজ্যে॥ ৩২৬
জানন্তা সকলে এৰিবেক নিজ ধৰ্ম্ম।
ধন ধান্য পাইবে মনে কৰিবে অধৰ্ম্ম॥৩২৭
চাৰিয়ো জাতিয়ে বিধবাক আনিবেক।
সুন্দৰী হৈবেক মাত্ৰ দেখিব প্ৰত্যেক॥ ৩২৮
তাৰে পুত্ৰ নাতি জীৱ হৈবে বহুতৰ।
চাৰিয়ো জাতিয়ে হৈবে বৰ্ণত শঙ্কৰ॥ ৩২৯
ম্লেচ্ছ সবে হৈবে ৰাজা ধৰি ৰাজ চিহ্ন।
লোকৰ মৰ্য্যদা ভাঙ্গিবেক অনুদিন॥ ৩৩০
হংস পাৰাবত শূকৰকো খাইবে আতি।
কৰিবে দুৰ্নীতি দুষ্ট মন্ত্ৰী মন্দমতি॥ ৩৩১
সুখ দুখ লোকৰ নচাইবে কদাচিত।
অন্যায়তো জয় কৰি খাইবে খতিবিত॥ ৩৩২
