জন শিক্ষা দিয়ে। সেইদিনাৰ পৰা গুৰ মন ঈশ্বৰৰ ফাললৈ সম্পূর্ণকৈ ঢাল খালে। কোনো কোনােৱে নাৰদকে চৈতন্যদেৱ বুলি কয়; কিন্তু চৈতন্য দেৱ চৰিতই এই বিষয় কোন কথা লিখা নাই। নাৰদ বৈকুণ্ঠৰপৰা নামি অহা কথাটো অলিক বা পৌৰাণিক বুলি ধৰিলেও তাৰ যুক্তি থকা এনে ৰক- মৰ এট' অনুমান কৰিব পাৰি যে, সেই সময়তো আমি কালিৰ নিচিনাকৈ কেদাৰ মাধব আৰু কামাখ্য। আমি তীর্থ চাবলৈ সময়ে সময়ে দুই এজন সিন্ধ ব্ৰহ্মজ্ঞানী যােগী পুৰুষ আহিছিল। যােগী পুৰুষসকলৰ ভিৰ কোনোবা এজনই কক জ্ঞান দিয়া যেন মনে হবে। এই সময়ত গরুদের বাল চুঙ্গত (নিজ পাটহাউ- সী) মাধৱদেৱ কলাবাৰীয়া কুচিত আৰু ৰাম ৰায় না। মাহি আছিল। গুৱে শঙ্কৰদেৱৰ খবৰ পাই - ধৰ পুৰৰপৰা পুনৰ ভটিয়াই গল। কিছুদিনৰ মূৰত গৈ নাগাওঁ পালে। গুৱ তাত নৈনা তিনি দিল থাকে। এই নাগাৱৰ বৰ্তমান নগাও বােলে। ইয়াৰ ওচৰতে দলা নামে এখন দিল আছে। বৰ পেটাৰপৰা ছয় সাত মাইল গান পুবে বাভিকুৰি আৰু বুঝি গৰুৰ মাজত এই লও তে। এক বর্তমানে প্রথম ভিঠা বুলি কয়। প্রায় এই মইত্ত্বে
