এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
মানুহক বন্ধু সবে যায় এৰি থই॥
কি সুখত কি দুখত শোক বেজাৰত,
প্ৰাণ এৰি পুত্ৰে যবে যায় এৰি থই,
অতুল ঐশ্বৰ্য্য লোপ পায় যি কালত,
সিকালতো নেৰা তুমি, কোমল হৃদয়॥
৫
গদাপাণি জয়মতী ঘোৰ টোপনিত,
পোন্ধাৰ কি ষোলজন মানুহে সইতে
এনেতে মিহিয়ে বন কৰে পিটা-পিট॥
বিচাৰিছে অৰণ্যত তন্ব তন্ব কৰি,
গদাক বিচাৰি বন চিঙ্গি-ভাঙ্গি―চায়,―
জপ্জপনীয়ে কিন্তু তুলিলে গদাক,
সাৰ পালে গদাপাণি চক্ মক্ খাই॥
চকুমেলি চাই গদা পাৰিলে বুজিব
ধীৰে ধীৰে কুঁৱৰীক তুলিলে জগাই,
বুলিলে আতুৰ ভাবে—“দোৰ্ঘোৰ বিপদ!
