পৃষ্ঠা:তিৰুতাৰ আত্মদান কাব্য.djvu/৮৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

পিন্ধি সাজ ধোঁৱাময় মুথ হাঁহিমুৱা কই

লন্ধিয়া আইটি আহি হ’ল উপস্থিত।
বাজে দবা দেৱালত আৰু ৰজাৰ ঘৰত,
গৰখীয়া বান্ধে গৰু আনি গোহালিত॥

দেখোঁতে দেখোঁতে গ’ল সন্ধিয়া সুন্দৰী,

ক’লা ৰিহা মেখেলাৰে আহি নিশা আই
দিলেহি মৰ্ত্ত্যত দেখা, তেওঁৰ কোলাত
শুলে জগতৰ প্ৰাণী সুকোমল পাই॥
চিন্তা সাগৰত উটি দুখ-ভাগৰত
গদাপাণি, জয়মতী, দুয়োটিয়ে শুলে
ধন্যবাদোঁঁ হে, টোপনি! তোমাৰ স্নেহত
জগতৰ পৰাণীয়ে শোক দুখ ভুলে॥
আৰু দিওঁ ধন্যবাদ তোমাক, টোপনি!
অতি চেনেহেৰে ভৰা তোমাৰ হৃদয়;
নেৰা তুমি বিপদতো হায়! যি কালত