সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:তিৰুতাৰ আত্মদান কাব্য.djvu/৬৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে

চকুলাে টুকিছে।
স্নেহময়ী আই বিনে কোনেনো কান্দিব আৰু?
আইৰেহে টোপা-টোপে চকুলো সৰিছে॥
 * * * * *
 * * * * *
   
বৰযে অমৃতধাৰা কাণৰ বিন্ধাত পখী
ধৰি সুমধুৰ তান (সুৱলা মধুৰ গান)
উঠলে জগত বাসী শুনি তাৰ ধ্বনী;
পালে সাৰ জীৱ জন্তু জগতৰ প্ৰাণী॥
শীতল বতাহ বলে ৰিব্ ৰিব্ ধীৰে ধীৰে,
প্ৰকৃতি মিচিকি, হাঁহে, (শােভা সৌন্দৰ্যত ভাহে)
নতুন ৰূপত পুনু শােভে ত্ৰিভুবন,
জগত-বাসীৰ কৰি প্ৰাণ বিমােহন॥
 * * * * *
 * * * * *
   
দুখমনে জয়মতী শুধিলে স্বামীক ধীৰেঃ