এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
“দৰিদ্ৰতা দুখে মই নাকান্দো অলপো প্ৰিয়ে?
“নাপাও কেলেশ মই বনৰ দুখত,
“পাওঁ মাথোঁ বৰ শোক দেখিলে তোমাৰ
“দুধাৰি চকুলো নয়নত॥”
এই বুলি গদাপাণি চকুৰ চকুলো টুকি,
দিলে খুজি অনা, হায়! চাউল টুপলি;
ৰান্ধি বাঢ়ি জয়মতী খুৱালে স্বামীক,
খালে ভাত চকুলো মিহলি॥
৮
চকুলো! কেনুৱা তই? কেনুৱানো তোৰ, হায়!
নিৰ্দ্দয় হৃদয়? তই কিয়নো ওলাৱ?
কি সুন্দৰ চকু দুটি! নাই ক’তো বিন্ধা,
ওলাবৰ কেনি বাট পাৱ?
নিৰ্দ্দয়া, চকুলো! তই, যৱে অভিমন্যু বীৰ
বিদায় মাগিব গ’ল উত্তৰাৰ ঠাই
হায়! যুদ্ধ-যাত্ৰা কালে, দুৰ্ভাগী উত্তৰা
দেখিলে এন্ধাৰ তোক পাই।
তয়েনে, চকুলোঐ? যি ধৰিলে ঢাকি, হায়!
