এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
সন্দেহ তেনুৱা আছে নাছে।
“সেই বুলি কিন্তু, প্ৰিয়ে!, মনত বৰ শোক পাওঁ,
“তোমাৰ কেলেশ দেখি জীৱন নৰয়,
“তিনি সাজ নাই খোৱা, আৰু কত দিন
“জীবা তুমি নাখাই-নবই?
“কুমলীয়া লতা, হায়! নিৰস মাটিত, প্ৰিয়ে!
“নাপালে গুৰিত ৰস, জীয়ে কত দিন?
“অকালত, হায়! মোৰ কুমলীয়া লতা
‘নিৰস, বিবৰ্ণ শোভাহীন॥
“কাকনো খুজিম, প্ৰিয়ে? কোনেনো কি দিব, হায়!
“নিৰ্জ্জন বনত এই? —বহুকষ্টে মই
“আনিছোঁ চাউল মুঠি, নাকান্দিবা আৰু
‘প্ৰিয়ে! তুমি যোৱাঁ ৰান্ধাগই॥
“যদিও দৰিদ্ৰ আজি নাই, তাত দুখ মোৰ,
“তুমি যাৰ আছে তাক দৰিদ্ৰ নকয়
“আছে যাৰ প্ৰিয় ভাৰ্য্যা নিচিনা তোমাৰ,
“সদা তাৰ স্বৰ্গ-সুখ হয়॥
