এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
“হায়! নাথ! সুখে স’ব পাৰি।
“সকলো সহিব পাৰোঁ, নোৱাৰো সহিব মাথোঁ
“তোমাৰ বিলাই, নাথ! শত্ৰুৰ হাতত!
“নউ দেখোঁতেই মই তোমাৰ কেলেশ,
“পৰোঁ যেন কালৰ মুখত॥”
এই বুলি জয়মতী কৰিলে বিলাপ বহু,
বৰষুণ পানী যেনে পৰে বাৰিষাত,
পৰে তেনে টোপা-টোপে চকুলো দুধাৰ
দুয়োটি চকুৰে পৰা গাত॥
ভাৰ্য্যৰ কান্দোন শুনি বিয়াকুল গদাপানী
কান্দি কান্দি ক’লে, “হায়! প্ৰিয়ে জয়মতী!
“পূৰ্ব্ব জনমৰ মোৰ পূৰ্ণ্যৰ বলত
“তোমাক লভিলো ভাৰ্য্যা, সতি!
“কতনো স্বামীৰ আছে কতনো তিৰুতা, সতি!
“কত স্বামী তিৰুতাৰ ভালপোৱা আছে,
কিন্তু প্ৰিয়ে! যেনেকই ভাল পোৱা তুমি,
