পৃষ্ঠা:তিৰুতাৰ আত্মদান কাব্য.djvu/৫৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

“তুমি তৰু, মই লতা দুয়ো একে ঠাই,
“তাত নাথ! আছে-কিবা দুখ?
“তুমি দেহা মই ছঁয়া, দেহা য’তে থাকে, নাথ!
“ছঁয়াও থাকিব তাতে, নতুন নহয়
“এই কথা আজি, নাথ! কিবা দুখ আছে?
“তাত মোৰ আনন্দ নিশ্চয়॥
“নাৰীৰ ভূষণ পতি, তুমি মোৰ অলঙ্কাৰ,
“তুমি আছা বুলি, নাথ! আছে সেন্দুৰৰ
“ফোঁট মোৰ কপালত, বিধৱাৰ ক্লেশ
“ভোগ কৰা নাই, প্ৰাণেশ্বৰ!
তেনুৱা ৰতন তুমি, তোমাক তিয়াগি, নাথ!
“কিৰূপে ঘৰত থাকো? হায়! কোন নাৰী
“স্বামীক তিয়াগি থাকে সুখেৰে ঘৰত?
"হায়! নাথ! নোৱাৰি নোৱাৰি।
“কি কৰিব ল’ৰাৰজা? নাই সেই ভয় মোৰ,
“নোহো, নাথ! মই অতি ভয়াতুৰা তিৰী,
“মাৰিব পৰাণ মোৰ? কিম্বা শান্তি দিব?