পৃষ্ঠা:তিৰুতাৰ আত্মদান কাব্য.djvu/৫০

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

নহ’লে কান্দিছে কোনে? কোন দুৰ্ভাগিনা
হেৰুৱাই পতিধন, পৰাণ ৰতন,
কান্দে আজি হই অনাথিনী?
মাততে জানিব পাৰি মাইকী মানুহ বুলি,
শোকাকুলা বুলি দিয়ে চিনাকী কান্দোনে;
বৰ শোক পাওঁ, দেবি! দেখুৱা তেওঁক
কান্দিছে যি সঘনে সঘনে॥
দিয়াঁ দিব্য চকু মোক মই আজি লওঁ চাই,
কোনেনো কান্দিছে এই বনৰ মাজত?
ইঘোৰ নিশাত, দেবি! ওলায়নো কাৰ
চকুপানী দুয়ো নয়নত?


ইনো কি আকউ! এই সোণৰ পুতলা, হায়!
বনৰ মাজত দেহা লুতুৰি-পুতুৰি!!
অকলে অৰণ্য-মাজে গছৰ তলত
বিষাদত কান্দিছে ফেঁকুৰি॥
কিয় কান্দে? কাৰ এওঁ প্ৰেমৰ প্ৰতিমা ধন?