পৃষ্ঠা:তিৰুতাৰ আত্মদান কাব্য.djvu/৪৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

মাইকী ছােৱালী বুলি জগতে নিন্দিব।
থাকিব দুৰ্যশ বৰ তোমাৰ, পাঠক!
ভয়াতুৰ! জগতে হাঁহিব॥
নকৰিবা ভয় তুমি, সাহসী পাঠক মােৰ!
সাহীয়াল হােৱাঁ আগে আগে যাওঁ মই,
অহা পাছে পাছে তুমি,— সােমাওঁ অৰণ্য,—
আহা আজি নিৰভয় হই॥


তুমিও আহা, হে দেবি! কল্পনা কবিৰ প্ৰাণ।
নকৰিবা বেলা আৰু, বধলাগে মােৰ!
ব’লা যাওঁ, সৌৱা, দেবি! বনৰ মাজত
কিয় জ্বলে অগনিৰ জোঁৰ?
ইনো কি আকউ! কোনে উচুপি কান্দিছে, দেবি!
সৌৱা বনৰ মাজত? কোৱাঁ দেবি! মােক
এই মহা নিশা আজি এনুৱা কালত
জনমিলে কাৰ মহাশোক?
কিয় কান্দে? কান্দে কোনে? পালে কোনে পুত্ৰ শােক