এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
সেই সবো জীৱনত? দক্ষ-প্ৰাণ কবি,
নিত্য দগ্ধ হিয়া তাৰ! নিতে সৰে পানী
দুচকুৰ পৰা, নাথ! কি দিব তোমাক
“কৃতজ্ঞতা ছিহ্ণ” বুলি? হিয়া—থাপনাত,
অন্তৰত থাপি মূৰ্ত্তি তযু, প্ৰেমময়!
ভক্তিৰে অঞ্জলি দিব চকুলো দুধাৰি
তযু চৰণত, মাথোঁ, দুৰ্ভগা কবিৰ।
সম্বল চকুলো মাথোঁ, চকুলো বিভূতি
হতভাগ্য জীৱনত। তোমাৰে সৃজিত
এটিপ্ৰাণী, যাৰে স’তে কি-এক মায়াৰে
(মায়াৰ দোলেৰে স’তে) বান্ধিছিলা প্ৰভু!
একেলগে জীৱনত অচ্ছেদ্য বান্ধেৰে;
চিঙ্গিলা সিবান্ধ, প্ৰভু! (নোহে, দয়াময়!—
অচ্ছেদ্য বন্ধন সিটো জীৱনে মৰণে!
কি সাধ্যে চিঙ্গিব৷ তুমি?) আপোনাৰ ভাৰি
নিলা, নাথ! দিলা ঠাই চৰণ দাতিত
স্নেহ কৰি, দিবা যেন মোকো অন্তিমত
( ১৬১ )
