এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
পায় শান্তি অন্তিমত অন্তিম কালত॥
এয়েতো শ্মশান সেই, দুৰ্ভগী হিতেশ!
জন্মদাতা পিতৃ তোৰ, জননী স্নেহৰ
চিৰ কাললই য’ত কৰিছে শয়ন,
অন্তিমত লভি শস্তি নৰ জীৱনৰ॥
এয়েতো শ্মণান ভূমি, কোমল কোলাত
যাৰ, মহাসুখে আজি লভিছে বিৰাম।
প্ৰাণৰ ভনিটী তোৰ, নুমলীয়া ভাই
ত্যজি অশাশ্বত দেহা, অনিত্য পৰাণ॥
আাদৰৰ ধন তোৰ স্নেহৰ জিতেন,
প্ৰাণাধিকা প্ৰিয় পত্নী জীৱন সঙ্গিনী
এই শানতে দুয়ো, অন্তিমত তোৰো
তয়ো আহি পাবি আতে (১) শাস্তিৰ জিৰণি॥
কিয় কৰ ভয় তেনে, অভাগা হিতেশ?
দীন দুখী বুলিতোক অনন্ত ঘৃণাত
আতে=ইয়াতে।
( ১৪৮ )
