পৃষ্ঠা:তিৰুতাৰ আত্মদান কাব্য.djvu/১৮১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

দীন দুখী মহাপাপী সবৰে দেহাক
যি সাদৰে লয় তুলি আপোন কোলাত:—
পাপীৰে ক্লেশত যাৰ কান্দে প্ৰাণ মন:—
সেয়েকি নহয় স্বৰ্গ?—নাই শাত্তি তাত?
আৰু⸻⸻⸻
পুণ্যবন মহাপাপী দুয়োৰে দেহাক
সমভাব কৰে যেয়ে, সেয়ে পুজনীয়
নোহে কি? নবয় তাত চেনেহৰ নই?
মৰ্ত্ত্যত নোহেকি সেয়ে ক্ষেত্ৰ স্বৰগীয়?
যদি হয়⸻⸻
নকৰিবি ভয়; মন! পবিত্ৰ শ্মশান
অনন্ত শান্তিৰ ঠাই, স্বৰ্গ পৃথিবীৰ,
কি পাপী কি পুণ্যবান সবে ভাগ পায়।
অন্তিমত ই ঠাইত অমিয়া শান্তিৰ॥
কি ৰজা কি প্ৰজা, কিম্বা ধনী বা দুখীয়া
মহাপাপী পুণ্যবান আহি শ্মশানত
নাইকিয়া একো ভিন, সবে সমভাবে

( ১৪৭ )