এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
নিদিয়েতো ঠেলি এই পবিত্ৰ শ্মশানে?
অন্তিম কালত ল’ব তোকোতে৷ কোলাত?
দৰিদ্ৰ হিতেশ! হায়! তোৰোতো এদিন
প্ৰাণ-পখী যাব উৰি দেহা এৰি থই?
সেই সময়ত তোকে৷ এনে শ্মশানত
আহিবতো লাগিবই? কিয় কৰ ভয়?
তেনুৱা কালত তোক বন্ধুয়ে এৰিব,
এৰি যাব বাই-ভায়ে বিষম ঘিণত,
তেনুৱা কালত তোক কোনে ল’ব কোলা?
কোনেনো কৰিব স্নেহ সেই সময়ত?
এয়ে সেই, হে হিতেশ! পবিত্ৰ শ্মশান,
যি ল'ব চপাই তোক অন্তিম কালত,
এয়ে সেই ভূমি, হায়! অনন্ত শান্তিৰ
যি ল'ব কোলাত তোক অতি সাদৰত॥
এইতো শ্মশান, হায়। অন্তিমৰ তোৰ,
যি ঠাইত সাহি তই পাবিহি আশ্ৰয়;
এইতো শ্মশান তোৰ পঞ্চভূতী দেহা
