সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:তিৰুতাৰ আত্মদান কাব্য.djvu/১৫৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে

“চিৰ সুখ তাত চিৰ শান্তি আছে,
“অমৃতৰ নই বইছে সদাই,
“নাই তাত দুখ, নাই তাত শোক,
“তাত সংসাৰৰ সন্তাপে নাপায়॥
“দয়াৰ সাগৰ গোলোক ঈশ্বৰ
“অনন্ত জ্যোতিৰে সদাই বিৰাজে,
“দাতিতে প্ৰভুৰ শোভে তাত, সতি!
“লক্ষ্মী সৰস্বতী মনোহৰ সাজে॥
“কিয় কান্দা, সতি? দেখি সেই ৰূপ
“গুছিব তোমাৰ হৃদয়ৰ হৃদয়ৰ দুখ;
“অনন্ত হেঁপাহ পূৰ্ণ হ’ব, সতি!
“কিয় কান্দা মিছা? নকৰিবা শোক॥
“স্বৰ্ণ সিংহাসন থইছে লক্ষ্মীয়ে
“নিজে বীণাপানী গাঁথিছে সঙ্গীত,
“স্ত্ৰীৰ আত্মদান”! “জয় পতিব্ৰতা!!”
“বাজি “কচ্ছপীয়ে” কৰিব মোহিত॥