পৃষ্ঠা:তিৰুতাৰ আত্মদান কাব্য.djvu/১৫২

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে

সুন্দj খোপাটী মনোহৰ কই॥
আন এজনাই মধুৰ বচনে
ক’লে কুঁৱৰীক, “পিন্ধা কপালত
“এইয়া সেন্দুৰ দিছে পঠিয়াই
“আপুনি ৰতিয়ে আনন্দ মনত”।
সেন্দুৰ টেমা দিলে উলিয়াই
ৰঙ্গমনে ফোট পিন্ধিলে কুঁৱৰী;
ৰথখনিআনি দেৱকন্যা সবে
তুলিলে ৰাণীক ৰথত আদৰি॥


   ঘুৰিলে ৰথৰ চকবি চাৰিটী
চলে ৰথখনি সত্ববে গমনে;
ৰথৰ ওপবে দেখি প্ৰিয়সীক
ক’লে গদাপাfণ কৰুণ বচনে
"কিয়া যোৱা, প্ৰিয়ে। দুৰ্ভগাক এৰি?
“তুমি যে গদাৰ পৰাণৰ ধন?
"মোকো লই যোৱা লগতে তোমাৰ,