এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
ৰাণীৰ মনত হায়! বীৰাঙ্গনা-দৰে
তেজ গৰ্ব্ব ভাবে তেওঁ বুলিলে শেহত;
“মুৰুখ। মদপি! দুষ্ট! জানিবি কিৰূপে
“যি চকুৰে তিৰুতাই চাই স্বোৱামীক?
“কাটি-কাটি খাৰ ঘঁহ কটা ঘাত মোৰ,
“মাৰ মাৰ্ কাট কাট্ এই দুখিণীক॥
“কাটি কাটি মাংস যদি দিয় কুকুৰকো,
“তথাপি নিচিন্তো মই স্বামীৰ অহিত,
“মোৰ পৰা তাৰ একো সিদ্ধিকে নাপাৰ॥
“স্বামী মোৰ মহাগুৰু, আৰাধ্য দেৱতা
“প্ৰাণ যায়, তথাপিও নিচিন্তো অহিত!
“কাট যদি কাট মোক, নাপাৱ নিশ্চয়
“সি কথাৰ সিদ্ধি কিন্তু ৰাণীৰ গুৰিত॥”
১২
নিৰদয় চাউডাঙ্গ জলন্ত অনল!
ভাবিলে, “নিশ্চয় ৰাণি একোকে নকয়
