এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
“তথাপি, নকয় তেও, নিদিয়ে দেখাই,
“নিজে ধৰা দিব খোজোঁ, বাধা দিয়ে তেওঁ
“নাই কিবা আৰু মোৰ একো প্ৰত্যবাস
“নিজা দোসে মৰে ৰাণী, দোষী নোহে কেও॥”
এই বুলি গদাপাণি বিয়াকুল চিত
ধীৰে ধীৰে ল'লে খোজ নামস
দেখোঁতে দেখোঁতে হ’ল নোহোৱা আকউ,
গছ গছনিৰ আৰে গদাক কালে
অকউ অথিৰ হ’ল দুখুণী কুঁৱৰী;
ধৰিলে আকউ শাস্তি কৰিব ৰাণীক
নিৰদয় চাউডাঙ্গে, বুলিলে আকউ
“দেখাই দে গদাপাণি তোৰ স্বোৱামীক॥”
তেজেৰে ৰাঙ্গলী ৰাণী প্ৰাণ যায়-যায়!!
তথাপি নকয় তেওঁ কথা, স্বোৱামীৰ,
আপুনি সহিছে দুখ, আপুনি মৰিছে,
স্বোৱামীত লাগি, হায়! আপুনি অস্থিৰ॥
যত শোধে চাওডাঙ্গে তত উঠে খঙ্গ
