এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
"প্ৰাণনাথ!—দেখি মই ব্যাকুল তোমাক॥
“অনায়াসে সহি আছে৷ শস্তি দোৰঘোৰ,
“বা কি মন্ত্ৰণা, মই আনন্দে সহিম,
“না কান্দিব৷ কিন্তু, নাথ। নকৰিবা শোক,
“তোমাব বিলাই দেখি কিৰূপে থাকিম?”
৭
দুয়োটিয়ে শোকে দুখে কতনানো৷ কান্দিছে!
চাউডাঙ্গে গম পাই, হাই মাৰি উঠিলে,
দুখুনী ৰাণীয়ে পুন্ত কাকূতিত ধৰিলে;
“পলোৰ পলোৱা, নাথ! উঠ। বোৰ, পলোৱ।।
"পাছত বিপদ হ'ব, যোৱা পুনু লুকুৰ।
প্ৰাণৰ মায়াত পুনু গদাপাণি সুকালে,
উঠি চাই চাউডাঙ্গে ক’তে৷ কাকো নাপালে।
