এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
মহাশোকে কুঁৱৰীয়ে বুলিবে ৰিনাই;
“মহাৰাজ। প্ৰাণনাথ! বঙ্গহৰদেও! : (১)
“ৰান্ধি বাঢ়ি আৰু ভাত নিদিব৷ সোই!
“অত দিন গ’ল, আৰু কেৱলে .@দিন
“মই অভাগিণীমাথ! থাকিম জীৱাই।
“ৰাতি পুRালেই, নাথ! কাইলই মোৰ
দিদয় চাউডাঙ্গে বধিব জীৱন!.
কিয়নো মিছাতে আহিএনুৱা কালত
“চাপিছা গঞৰ কাষ? যোৱাপ্ৰাণধন।
‘বৰ ভাগ হোৱ। ”
গদাপাণি————“প্ৰিয়ে -শ্য থিক! মোক।
“কাপুৰুষ!—তিকাক যাতনা ভুঞ্জাই
“কি কাজ পৰাণ ৰাখি }, নৰকী পৰাণ,
“নাই যাৰ, প্ৰাণেশ্বৰি। নৰকতো ঠাই॥”
জয়-—“বৰ ভাগ্য নাথ। অন্তিম কালত
(১) ওপৰ শ্ৰেনীৰ আহোম সকলৰ তিৰুতাই গিৰিয়েকক
‘বঙ্গহৰ দেও” বুলি মাতে।
