পৃষ্ঠা:তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ.djvu/৬৯

৬৭

তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ।

একান্ত বিশ্বাস ঈশ্বৰত যাৰ হয়।
সৰ্ব্বত্ৰে তাহাক দেখা দেই দয়াময়।
বিচাৰি নপান্ত দৈত্যেশ্বৰে জগতত।
প্ৰহলাদে দেখয় কিন্তু সাক্ষাতে স্তম্ভত।
বুঝি দেখা জন্মেজয় লীলাৰ কাৰণ।
কিমতে লোকক শিক্ষা দেই নাৰায়ণ॥
হৰি ভিন্ন তৰু তৃণ আদি কিছো নাই।
দেখাইলা প্ৰমাণ স্তম্ভ হন্তে বাহিৰাই॥
শকতি নাহিকে বিনাশিবে ভকতক।
দেখাইলা লোকত হৰি ৰাখি প্ৰহলাদক॥
হৰি ভকতক হিংসি হয় কেন মত।
হিৰণ্যক বধি হৰি কৰিলা বেকত॥
কশিপুক ব্ৰহ্মাই দিলেক এক বৰ।
প্ৰকাৰে কৰিলা তাক অজেয় অমৰ॥
ঈশ্বৰৰ অসাধ্য নাহিকে ত্ৰিভুবন।
দেখাইলা লোকত কৰি তাহাক নিধন॥
ব্ৰহ্মাৰ সৃজিত ৰূপে জন্তু আছে যত।
নুহিকন্ত নৰসিংহ তাসম্বাৰ মত॥
নহে নখ অস্ত্ৰ উৰু নহে জল স্থল।
দিবা ৰাত্ৰি নুহিকন্ত জানা সন্ধ্যাকাল॥
ঈশ্বৰৰ উপায় বাধিবে শক্তি কাৰ।
কিমতে দৈত্যক দেখা করিলা সংহাৰ॥
ই সব দেখিয়ো তবু মন্দ মতি নৰে।
নভজি হৰিক নৰকত পড়ি মৰে॥
বজ্ৰাঙ্গে ভক্তিৰ বলে পাইলা শিবলোক।
মাতৃক ভেটিলা নিয়া বান্ধিয়া দেবক॥
ভকতিৰ মহিমা দেখিয়ো জন্মেজয়।
শিক্ষা দেই লোকক লীলায়ে দয়াময়॥