পৃষ্ঠা:তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ.djvu/৪০

৩৮

তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ।

হেনকালে বৰাঙ্গী পুত্ৰক বোলে বাণী॥
শুনা শুনা বাপু মোৰ দুঃখৰ কাহিনী।
বাপেকৰ লগত আছিলো তপ কৰি।
ঘোষাইলেক ইন্দ্ৰে মোক সৰ্পৰূপ ধৰি
পৰ্ব্বতৰ মাঝে মাঝে মোক টানি নিলা।
সাগৰৰ জলে তল মুণ্ড জবৰাইলা।
একে তিৰী জাতি মোৰ সুকোমল গাৱ।
ঘোষন্তে ঘোষন্তে শৰীৰত ভৈলা ঘাৱ॥
সি সব দুঃখক মই মৰিলে নেড়াওঁ‌।
মনত পড়িলে মই একমৰা দেওঁ‌॥
হেন শুনি তাৰকে মাতৃক বোলে বাক।
পিতৃ হাক দিছে দেবতাক যুঝিবাক॥
সম্বন্ধত বাসব মোহোৰে জ্যেঠা হয়।
তোমাৰ দুঃখক দেখি গাৱে নসহয়॥
ভাই বহাৰীক কৰে এতেক অকাৰ্য্য।
গুণি চালে তাত পৰে নাহিকে নিলাজ॥
বৰাঙ্গী বোলন্ত বাপ শুনিয়ো বচন।
সদাই আমাক হিংসা কৰে দেবগণ॥
পূৰ্ব্ব হন্তে দোষ নাই দৈত্যৰ কুলত।
চিৰকালে অনাচাৰী দেবগণ যত॥
তোৰ জ্যেষ্ঠ পিতা আছিলেক দুই জন।
বিনা দোষে দেবগণে কৰিলা নিধন॥
চোৰে গৃহস্থক বধে যিমত বিধানে।
বৰাহ বিষ্ণুয়ে ধৰি সিমত সন্ধানে॥
অন্যায় সমৰে কৰি অনেক বিলাই।
মাৰিলেক হিৰণ্যাক্ষ বীৰক ৰোপাই॥
হিৰণ্যকশিপু ৰাজা গৈলেক তপক।
শূন্য পাই ৰাসৰ আসিলা নগৰক॥