পৃষ্ঠা:তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ.djvu/৪১

৩৯

তাৰকাসুৰৰ যুদ্ধ।

অগনি লগাই পুড়ি কৰিলেক ছাই।
নগৰৰ কৰিলেক অনেক বিলাই॥
তপ কৰি আছিলেক ৰাজা যি থানত।
বেঢ়িয়া অগনি যাই দিলা সি থানত॥
প্ৰহ্লাদৰ জননী তোমাৰ জ্যেঠীমাই।
সাপটি ধৰিলা তাক দেবৰাজে যাই॥
আঝুৰি আঝুৰি টানি মাৰিলা বহুত।
কৰিলা যিসব তাক শুনা অযুগুত॥
এড়ি দিলা নাৰদৰ বচনক মানি।
শাশুড়ীৰ মুখত ইসৰ আছোঁ‌ শুনি॥
পাছে চল বাদে নৰসিংহ ৰূপ ধৰি।
অন্যায়ে বধিলা নৃপতিক নখে ছিড়ি॥
পাছে তযু পিতা শুনি মাতৃৰ বচন।
সাজি সৈন্য সামন্ত দেবক দিলা ৰণ॥
মিত্ৰতা কৰিলা দেবে সমৰ নকৰি।
আনিলেক তোৰ পিতা দেবতাক ধৰি॥
দিতিৰ আগত আনি দিলন্ত দেবক।
মিলি পৰম স্নেহ থাকিলা শোক॥
বাসক প্ৰমুখে যতেক দেবতাক।
অনেক আদৰ কৰিলেক দৈত্য ঝাক॥
দেব সমে দৈত্যৰ লাগিছে যত ৰণ।
দেবতাক নবধে দয়ালু দৈত্যগণ॥
নিৰ্দ্দয় জ্ঞাতিৰ দ্ৰোহী দেবগণ যত।
বাৰে বাৰে দৈত্যক বধিলা অসঙ্খ্যাত॥
তাৰ পিতা ৰাজৰি সদানন্দ দেৱ।
নাছিলা নোপজে হেন জগতত কেৱ॥
হেন পুৰুষ জনে মুকুতি সাধয়।
সিয়ো মান দেবতাৰ গাৱে নসহয়॥