এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
আকুল পথিক
ষষ্ঠ অধ্যায়
বিলাতী সূতাৰে বানি মোৰ বান্ধৈ ঐ
বিলাতী সূতাৰে বানি৷
সূতা পকোৱাদি মোৰ মন পকালি,
চিতৰ কথা নকলি ভাঙি॥ ১০১।
শৰীৰ ক’লা হ’ল ৰদে-বৰষুণে,
কাপোৰ ক'লা হল ঘামে।
তোমাৰে সন্তাপত হৃদয় ক'লা হল,
নাখায় বনৰীয়া বাঘে॥ ১০২।
পধূলি পধূলি মই ফুৰোঁ গধূলি,
বাঘে খায় ঘোঙে খায় খক৷
নেৰোঁ মই নেৰোঁ মই সৰুটী কলিজা,
যায় যদি দেহাটি যক॥ ১০৩।
লুইতৰ বালি বগী ঢক্ঢকী,
কাছই কণি পাৰে লেখি৷
গাত জুই জ্বলিছে সৰিয়হ ফুটিছে,
চেনাইক পানি-ঘাটত দেখি॥ ১০৪।
চ’তে চ’তে গৈ বহাগো পালেহি
ফুলিলে নাহৰৰ ফুল৷
তোমাৰ লগত মৰোঁ যদি মৰিম ঐ,
এৰি যাম নিজৰ কুল॥ ১০৫।
