এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
জ্ঞান-মালিনী
লীলা উমলিছে এটি ওজা কাৰিকৰ,
নিশ্চয় নিশ্চয় এটি বিশ্ব-খনিকৰ।
কিন্তু ইমানতাে মন!
নাহি ত্য পতিয়ন,
সােধ,-“কোনে সবজিলে সেই খনিকৰ?
তেওঁৰে নাে প্রভু কোন?
| তেওঁবে বা বিভু, কোন?”
—লেল পেল, মিছা যুজ, পাতি তৰকৰ।
এয়ে তাৰ উত্তৰত —
—সকলােৰে মৰকত।
যি জনতে পৰে অন্ত,—যি জনতে শেহ,
তেৱে সকলােৰে বৰ,
তেৱে বিশ্ব-খনিকব,
তেওঁৰেহে গঢ় নাই, নাই কোনাে দেহ!
| তেৱে সকলােৰে সাৰ,
নিৰঞ্জন নিৰাকাৰ;
তেওঁবেহে দিহা-মতে ঘৰে বেলি জোন।
তেৱে আগ, তেৱে গুৰি
তেৱে সেই স্বর্গপৰী;
তেওঁ-মান জগতত আছে আৰ, কোন?
