এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
জ্ঞান-মালিনী
৫
লীলা উমলিছে এটি ওজা কাৰিকৰ,
নিশ্চয় নিশ্চয় এটি বিশ্ব-খনিকৰ।
৫
কিন্তু ইমানতো মন!
নাহি তযু পতিয়ন,
সোধ,—“কোনে সৰজিলে সেই খনিকৰ?
তেওঁৰে নো প্ৰভু কোন?
তেওঁৰে বা বিভু. কোন?”
—লেল্ পেল্ মিছা যুঁঁজ, পাতি তৰকৰ।
৬
এয়ে তাৰ উত্তৰতঃ—
—সকলোৰে মুৰকত।
যি জনতে পৰে অন্ত,—যি জনতে শেহ,
তেৱেঁঁ সকলোৰে বৰ,
তেৱেঁঁ বিশ্ব-খনিকৰ,
তেওঁৰেহে গঢ় নাই,—নাই কোনো দেহ!
তেৱেঁঁ সকলোৰে সাৰ,—
{gap}}নিৰঞ্জন নিৰাকাৰ;
তেওঁৰেহে দিহা-মতে ঘূৰে বেলি জোন।
তেৱেঁঁ আগ, তেৱেঁঁ গুৰি—
তেৱেঁঁ সেই স্বৰ্গপুৰী;
তেওঁ-মান জগতত আছে আৰু কোন?
৪
