এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
জ্ঞান-মালিনী
৩
যত মানে প্ৰাণী মনি,
কাকতৰ চিলা খনি,
উশাহেৰে উৰি–ফুৰে ধৰা-ওপৰত;
হায়! কাল কাষৰিব
আয়ু-ডোল সামৰিব,
একেটানে চপাব-নি নিজ-ওচৰত।
এই যত ধেমালিৰ—
নানা ছঁয়া-ময়ালিৰ
আছে আছে ময়া হই এটি বাজিকৰ;—
এই বিশ্ব-জগতৰ
কিম্বা স্বৰ্গ-মৰতৰ
আছে আছে গুপুতেৰে এটি কাৰিকৰ
নিশ্চয় নিশ্চয় এটি বিশ্ব-খনিকৰ।
৩
লাগে নে কি পৰমাণ আভজনী মন?
মেজ, মূঢ়া, চকী, ঘৰ,
দেখি যেনে মানুহৰ
নিজে নিজে আহে এটি এনে পতিয়ন :—
এই বস্তুবিলাকৰ
সাজোঁতা বা কাৰিকৰ
আছে আছে ক'ৰবাত নিশ্চয় এজন।
আৰু, যেনে বুধি-জ্ঞান।
কৰি মাথোঁ অনুমান,
নমনিও সকলোৱে এনে কথা কয় :—
