এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭১৬(খ)
জুৰণি
আদৰ্শ গৃহিণী হই গৃহস্থী কৰম
চম্ভালি পৰোক্ষভাৱে থাপিলাঁ কৃতিত্ব;
সযত্নে পালন কৰি ভাৰ্য্যাৰ ধৰম,—
নাৰীৰ পৰম ৰত্ন অমূল্য সতীত্ব।
নহওঁতে বেলাভাটী; 'সূৰ্য্য'ৰ কিৰণে।
সংসাৰ জোনাক কৰি থাকোতে আদৰি,
আচম্বিতে আঁৰ কৰি ধৰিলে মৰণে।
আছোঁতে সতেজে দুয়ো দিনমান ঘূৰি;
অন্তৰ্দ্ধান অকালত নিয়তী-নিয়মে,
পতিপুত্ৰ নাতি-পুতি ঘৰ-বাৰী এৰি।
চনেট্ চানেকি আঁচি পোন্-প্ৰথমতে,
‘প্ৰকৃতিৰ চো-ঘৰ' চাই ‘পিত্-পিত্',
অসমীয়া সাহিত্যৰ ভঁৰালত থিত্
নতুন সম্ভাৰ এটি কৰিলাঁ লাচতে।
‘চানেকি' সংগ্ৰহ কৰি জাতি-সাহিত্যৰ
অসম সমল স'তে সতিনী থলত
বন্ধালাঁ যি ওখ দৌল ‘বিশ্ব’-মণ্ডপত,
চৰাব গৌৰৱ তৱ যুগ-যুগান্তৰ।
