পৃষ্ঠা:জুৰণি.pdf/৫৩

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
জুৰণি।
৭১৬(গ)
 

‘কাকুতি’ তোমাৰ শুনি, প্ৰেমিকাৰ প্ৰতি,
‘বিজুলী বুকুত দেখি’ সেই ‘সোণলতা’,
নপমি নোৱাৰে,—যাৰ সুকৰুণ মতি।—
প্ৰতি পদে প্ৰতিভাত হোৱা কোমলতা;
বুৰঞ্জী-ভোমোৰা তুমি, পুৰণিত ৰতি,
সাধিলাঁ তাৰেই দেৱ মৰ্ত্য অমৰতা।

⸺○⸺


হৰিনাথ গগৈদেৱ।

আজীৱন লগৰীয়া হৰিনামী জন,
শৈশৱ, যৌৱন আৰু আদহীয়া প্ৰাণে;—
কোনো বা লগৰী, কোনো পাত্ৰ পুত্ৰসম,
কোনো বা নমস্য জন 'হৰি'-ৰূপী নামে।
জোঁৱাই জেউতি মোৰ ‘মাজিউ' সোণাই
হৰিনাথ গগৈদেৱ,—সোণালী বৰণ,—
বুকু জুৰ্‌ কৰি মোৰ আছোঁতে শুৱাই
নিদয়া নিয়তী আহি কৰিলে হৰণ!
বীৰ্য্যৰ প্ৰতিভা আৰু ধৈৰ্য্যৰ ধৰণী,
একাধাৰে সুলক্ষিত সুঠাম দেহত;
বাজত বীৰেন্দ্ৰ, ঘৰত ‘দুবৰি'-মণি;
সৰ্ব্বগুণাকৰ পুত্ৰ আজ্ঞাপালনত।
দেহা লই ৰূপ থই হৰি নিলে হৰি,
জীৱন্ততে মৰা মোক দিনকণা কৰি!

⸺○⸺