এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
জুৰণি।
আনন্দৰ ওপচনি মিলন সোঁতৰ,
কেতিয়াবা পাৰ ভাঙ্গি কৰে অথন্তৰ।
ভেটা দি মাতে, ৰোহিনীয়ে পাতে ৰোহ,
ওফোন্দ-মিলত প্ৰণয়ৰ বাঢ়ে মোহ!
বান্দৰীৰ বাওঁহাতে বাছি কেনে খায়!
সভ্যতাৰ খৰিকাই সৌন্দৰ্য্য ডুবায়।
ইতৰৰ স্বভাৱত আদিৰূপ তাহে,
মানুহৰ দেখি ধুন্ প্ৰকৃতিয়ে হাঁহে।
চউপাশে গছ, লতা, বন, ফুল কত;
দেৱতাৰ অনুৰূপী, নাৰী যত;
প্ৰতিপদে মানুহক এক্ষন্তেক নেৰে,
তথাপি অসুখী নৰে ছবি আঁকি মৰে।
চুপতিৰ বা পালে আছে ঠন্ ধৰি,
চেনেহৰ লেতুসেতু কুমলীয়া ঠাৰি;
৭০৮
