এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই
( ২১ } যিটে। বিশেষত ভৈলা। সেবৰ সেবক ভাৱ, শুনা হেন প্ৰভু হৃষিকেশ। ভৃত্যৰ ইন্দ্ৰিয়গণ | ইটো ঘোৰ মায়া আছে, দেহ কোষে পৰি গতি নাই। ইহাক আশ্ৰয় কৰি | মাৱৰ গৰ্ভত আছে, কৰ্ম্ম পাশে বন্ধ যেন হুই। নিৰন্তৰে তাপ পাও ক্ষণিকো নাহিকে সুখ তৰণ উপায় কিছু নয়। তাহানে আমাক জানে। | অনেক অন্তৰ হুই, তাক সঙ্গ ধৰণ ন্যায় হৰিয়ে। ইহাতে আশা। | তথাপিতো সৰ্বকালে, বিশুদ্ধ খও বোধ যাৰ। মোৰ হৃদয়ত যিটো আন্ত সাক্ষাত হুই তান পাৱে কৰো নমস্ক।। শুদ্ধমত পঞ্চভূত | বিৰচিত দেহেমই, তথাপি মায়ায়ে ভৈলো ছন্ন। প্ৰকৃতি পুৰুষ দুই | নিয়ন্তা ঈশ্বৰ কৃষ্ণ তান পাৱে কৰোহে। বন্দন। জ্ঞানে ইটে। ভব বন্ধ সমুলঞ্চে দূৰহয়, কৃষ্ণ বন্দনৰ কোন কাম।
