পৃষ্ঠা:জলকীয়াৰ পুনৰ্জীৱন অভিযান আৰু অন্যান্য.pdf/৮৪

৮২

দুখ-বেদনাৰ মিলিত আনন্দে কৰে
মোৰ মৃত্যু কামনাকো লৈ
মেকুৰী নিগনি খেলা।
 বাঃ কি সুন্দৰ।
 হৃদয়ত দুখ-বেদনাৰ
 অপ্ৰতিবোধ্য আনন্দ মেলা!!

ঋতুলৈ অপেক্ষি নাহিলা তুমি

তেতিয়াই মাতিছিলো -
বসন্তত যেতিয়া কেতেকী ফুলিছিল
কেতেকীয়ে মাতিছিল, কৃষ্ণচূড়াই হাঁহিছিল
উজাইছিল তোমাৰো যৌৱনীয়া সতৃষ্ণ চাৱনি
উতলিছিল তোমাৰ কলিজাতকৈও দৃঢ় প্ৰেমৰ ধমনী
তেতিয়াই তুমি নাহিলা বৰদৈচিলা অহা বুলি।
 আহিব নোৱাৰিলা, নতুবা নাহিলা,
 কৈছিলা, বতৰ বেয়া, চৌদিশে বৈছে জুলি
 গ্ৰীষ্মত গৰম, বৃক্ষৰ ছাঁ নাই
 বৰষাত জংঘল, চীনা জোক, পানী জোক।
আমাৰ সাম্ভাব্য অভিসাৰত
জুপুৰিবোৰ ডুবিছে বানত।
শৰত-হেমন্তত চাইচা নিৰ্মল আকাশ,
জোনৰ কিৰণ
আধা দেখা আধা নেদেখা
কুঁৱলিৰে আৱৰা অপৰূপ পৃথিৱীত সাৰোদাৎসৱ।
মুগ্ধ তুমি ঋতুৰ দৃষ্টিত।
 এতিয়া শীত শুকান, দুবৰি শুকান,
 সৰি সৰি পৰিছে গছৰ শুকান পাত,
 সৰি সৰি শুকাইছে গছৰ কটা পাত,
 কেনেকৈ আহিবা হয়তো হৈছা।