বেথাই৷ কিয় নাে লুকাম দেও হে? মই জানাে কিবা গভাইত?
সৌ সি হে চোৰ, তাক হে সেইদৰে কব লাগে।
চিৰস্তাদৰ। তই মােক শিকাব নালাগে; মই যি কৈছোঁ তাকে
ক, আন কথা নকবি।
বেথাই। তুমি কলেই হব নে কি? মােৰে বস্তু চুৰ কৰিব, আরু
ময়েই ঘূৰি চোৰ হম, গভাইত হম নে কি ? কথামখা বঢ়িয়া
হৈছে দেখিছোঁ!
ঘিণাৰাম। বেছি কথা নকবি ; হলফ খা। চিৰস্তাদাৰে যি
কৈছে তাকে ক। কব লাগিব।
বেথাই। আও! চোৰ ধৰি গিৰিহঁত হে চোৰ পৰিলোঁ হবলা!
বারু কি কব লাগে, কি হলৌফ্ কৰে খাব লাগে কোৱাঁ,
খাই থওঁ।
চিৰস্তাদাৰ। ক, মই যি কম সঁচা কম; কোনো কথা গােপন
নকৰোঁ।
বেথাই। আপুনি গোপ কথাষাৰ নো কি বুলিছে, ভাঙি কৈ
দিয়ক, তেহে হালৌপ খাব পাৰিম। গােপ মানে যদি গাপ
দিয়া বুলিছে, তেন্তে মই সেই কামত নাই। জাল গাপ
দিয়া কাম মাছ-মৰা মাছ-বেচা মানুহৰ হে।
ঘিণাৰাম। হেৰ তই দেখেন বৰ চতুৰ হৈছ একা? এইখন
ৰজাৰ আদালত বুলি তই জনা নাই নে ? বােলোঁ এতিয়াই
হলফ খা; নহলে শাস্তি পাবি। পেচ্কাৰে যিহকে কবলৈ
কয় তাকে কব লাগিব।
