পৃষ্ঠা:চন্দ্ৰাৱলী.djvu/৮৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৭৮
চন্দ্ৰাৱলী।


জনাৰ্দ্দন। সঁচা কথা,—জানো মই
পুষ্কৰৰ ককায়েকে দয়া-ময়া এৰি
কৰিছিলে পশু-আচৰণ।
চন্দ্ৰাৱলী। বাৰু, কোৱাচোন কি কৰিলে পুষ্কৰে তেতিয়া?
জনাৰ্দ্দন। নিজৰ ককায়েককো
সিংহৰ মুখতে এৰি
গ’ল গুচি তেতিয়া পুষ্কৰ।
কিন্তু স্নেহৰ বলত
হিংসা ভাব অতিক্ৰম কৰি,
আকৌ উলটি আহি
সিংহিনীৰে যুদ্ধ কৰি
জয় লাভ কৰিলে পুষ্কৰে।
তেনেতে টোপনি মোৰ ভাগিল হঠাতে
অনুতাপো উদিল হিয়াত।
হেমাঞ্জলী। তুমিয়েনে পুষ্কৰৰ নিজ ককায়েক?
চন্দ্ৰাৱলী। সিংহৰ মুখৰ পৰা
ৰাখিলেনে তোমাকে পুষ্কৰে?
হেমাঞ্জলী। তুমিয়েনে পুষ্কৰক বধিবৰ বাবে
কৰিছিলা অশেষ মন্ত্ৰণা?
জনাৰ্দ্দন। ময়ে কৰিছিলোঁ, কিন্তু
এতিয়া নহওঁ হ'লে আগৰ নিচিনা।
পাপৰ উচিত দণ্ড পালোঁ।