সমললৈ যাওক

পৃষ্ঠা:চন্দ্ৰাৱলী.djvu/৪৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪১
চন্দ্ৰাৱলী।


চন্দ্ৰাৱলী। ক'ৰ পৰা এই দুটা আহি
গালে এটা বিষাদৰ সুৰ?
গীতৰ সুৰত মোৰ
চকুপানী ওলাব খুজিছে।
ধনঞ্জয়। গীত শুনি কান্দোতে কান্দোতে
চকুৰ পানীৰে মই কাপোৰ তিয়ালো।
পালো মই হৃদয়ত ইমান আঘাত
মুখৰ কথাৰে মই নোৱাৰো বুজাব।
চন্দ্ৰাৱলী। কলি কথা জ্ঞানীৰ নিচিনা!
কিন্তু হলে নিজে তই একো বুজা নাই।
ধনঞ্জয়। কথাত নেখালে জুটি
কথা মই একোকে নুবুজো।
হেমাঞ্জলী। শোধোচোন সিহঁতক,—সোণৰ সলনি
দিবনে অলপ মোক
কিবা-কিবি খাবৰ কাৰণে।
যায় প্ৰাণ ভোক পিয়াহত
লৰ-চৰ নোৱাৰো কৰিব।
ধনঞ্জয়। হেৰা মিতা?
চন্দ্ৰাৱলী। নেমাতিবি সেইদৰে,
অচিনাকি সিহঁত আমাৰ।
জয়। কোনে মাতে?