এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৮
চন্দ্ৰাৱলী
ৰাজদ্ৰোহ মোৰ পিতৃদেবে।
মহাৰাজ, দীন হীন দুখীয়া বাবেৰে
মোৰ গাত দোষ নাৰোপিব।
হেমাঞ্জলী। পিতা, কওঁ কথা শুনক দাসীৰ।
বিশ্বপাল। আইদেও, তোমাৰ বাবেহে
পুহিছিলোঁ ভিতৰতে সাপ।
নহ'লে সুখেৰে
তায়ো আজি বাপেকেৰে স'তে
থাকিল হেঁতেন কৰি বনতে বসতি।
হেমাঞ্জলী। কৰা নাই মই হ'লে একো অনুৰোধ;
নিজৰ ইচ্ছাত
চন্দ্ৰাবলী কুমাৰীক ৰাখিলে দেশত,
বাপেকক দিলে বনবাস।
এতিয়া ইমান দিন
একে লগে থাকি দুয়ো, একে লগে ফুৰি,
এখন্তকো কাৰো পৰা কোনো
নেথাকি আঁতৰি,
টান হল হৃদয়-বান্ধনি;
বাইদেও ৰাজ-দ্ৰোহী যদি
ময়ো অপৰাধী-
এখন্তকো চন্দ্ৰাৱলী
নাই থকা মোক এৰি ক'তো অকলৈ।
