পৃষ্ঠা:চন্দ্ৰাৱলী.djvu/২০

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৪
চন্দ্ৰাৱলী।


বিধতাই নকৰে সমানে স্নেহ
সকলোকে এই জগতত,—
কাকো সুখী, কাকো দুখী,
কাকো কৰে সুখতে দুখীয়া।

ধনঞ্জয়ৰ প্ৰবেশ।


হেমাঞ্জলী। ক’ৰ পৰা ধনঞ্জয় আহিলি এতিয়া?
ধনঞ্জয়। এ—আছিলে মনত
পাহৰিলোঁ—ক’ৰ পৰা আহিলোঁ এতিয়া?
বাৰু, চাওঁচোন ভাবি।
চন্দ্ৰাৱলী। নকৰিবি ধেমালি ইয়াত,
ধেমালিৰ নহয় সময়।
ধনঞ্জয়। ধেমালি-ধেমালি মই নেজানো কৰিব;
ধেমালি কৰিছোঁ যদি,-সঁচা আইদেও!
আপোনাৰ মূৰ খাবলকে?
চন্দ্ৰাৱলী। কোনে তোক এনেকুৱা শপত শিকালে।
ধনঞ্জয়। আপোনাৰ পিতৃয়েক
ধৰ্ম্মপাল ৰজাৰ কে ষত
এনে কথা বহুত শিকিলোঁ॥
চন্দ্ৰাবলী। নকবি পিতাৰ কথা,—
শুনিলে ৰজাই, বেঁতেৰে কোবাই
ছিঙ্গিব পিঠিৰ চাল তোৰ।