পঞ্চম পৰিচ্ছেদ। তেওঁ চকুৰ। টোপনি পেটৰ ভাত এবি দিনে বাতিয়ে কান্দিবলৈ ধৰিলে। ১৯ ▸ গিৰীয়েকে এবি দিয়| অনাথিনী চন্দ্ৰপ্ৰভা, শূহুহৃদয়া হৈ সংসাৰৰ এচুকত পৰি থাকিল। তেওঁৰ বাপেকৰ ঘৰত এতিয়া কোনো নাই! মালতীও শহুৰেকৰ ঘৰলৈ গৈছৈ। চন্দ্ৰপ্ৰভাই কিছু দিন অকলে দুঃখে কষ্টে কটালে। মালতীয়ে তেওঁৰ দুঃখৰ কথা শুনি গিৰীয়েকে সৈতে তেওঁক চাবলৈ আহিল। চন্দ্ৰপ্ৰভাই মালতীক দেখি তেওঁৰ গলত সাৱতি ধৰিলে; আৰু কান্দি কান্দি কবলৈ ধৰিলে, “সখী! মোৰ সকলো সুখ শান্তিৰ ওষু পৰিছে।” 3 3 R 5 51 মালতীয়ে সখীয়েকৰ চকুৰ পানী টুকি দি কলে, “সখী তুমি নেকান্দিব, তোমাৰ নামে হোৱা অপৰাদৰ ময় এটি ভাল উপায় কৰিম।” মালতীৰ চন্দ্ৰপ্ৰভাক তেওঁৰ লগতে লৈ যাবলৈ বৰ ইচ্ছা হ'ল। কিন্তু পোনে প্ৰথমে চন্দ্ৰপ্ৰভাই যবেলৈ মান্তি নহ'ল। নাৱশেষত মালতীৰ অনুৰোধত মান্তি হ'ল; আৰু তেওঁৰ লগতে কাঠলগুড়িলৈ গ'ল; আৰু তাতে তেওঁ সখীয়েকৰ শান্তনা ও যতনত মাগতলৈ বহু পৰিমাণে সুস্থ হ’ল। চন্দ্ৰ প্ৰভাৰ প্ৰসন্নৰ লগত দেখা হোৱা অসম্ভব নাছিল। মহেশ্বৰৰ লগত তেওঁৰ ৰন্ধুতা আছিল। তিওঁৰ অনুৰোধত প্ৰসন্ন প্ৰায়ে তেওঁৰ ঘৰলৈ আহিছিল। কিন্তু এতিয়াও ৰন্দ্ৰপ্ৰভাৰ অহ। কথা তেওঁৰ আগত কোৱা নাছিল। মাগে চন্দ্ৰপ্ৰভাৰ অপবাদ মুগুছোৱাকৈ তেওঁক একো কথা কোৱাত৷ লাভ নাই H 4
