এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
২য় দৰ্শন]
২৩
চক্ৰধ্বজসিংহ।
সগৰ ৰজাৰ তথাপি সাগৰত
পানী চপ্ চপাই।
কেৰ্কেটুৱাৰ পোৱালিয়ে
পকা তামোল পাই।
ৰঙা দেখি কামুৰি মৰে
দাঁত ভাগি যায়।
প্ৰিয়ৰাম। হেৰ গজপুৰীয়া! হেৰ হাতীমূৰা পৰ্ব্বত। মনে মনে থাক। বামুণ-ভেকোলাৰ গান কোনেও নুশুনে।
গজপুৰীয়া। বৰ পুখুৰীয়ে শুনে।
টোকোৰা। তোমাৰ বৰ পুখুৰী সৌ গজপুৰীয়ানী নে?
গজপুৰীয়া। " অলবৎ। ”
গজপুৰীয়ানী। ( মুখ বিকটাই, গজপুৰীয়ালৈ চাই ) ইস্ কেনেখন কৰিছে নেদেখিছা! মই এওঁৰ বৰ পুখুৰী হʼবলৈ গলোঁ।
গজপূৰীয়া। হবি তো, তই বৰপুখুৰী। এই বৰপুখুৰীত মই পদুম হৈ ফুলিম, ডেকাফুকন ৰাজহাঁহ হৈ চৰিব; টোকোৰা,জপৰা, সিন্ধিৰাম, লালুকি হৈ সাতুৰিব।
টকৌ। মই নো বাদ গলোঁ কিয়?
প্ৰিয়ৰাম। তই তাত শেলাই হৈ ওপঙিবি।
গজপুৰীয়া। তেন্তে আন লাওপানী!
এটাইকেটাই “আন লাওপানী” বুলি চিয়ঁৰে।
গজপুৰীয়ানী। মই তোমালোক ইমানকৈ লাওপানী খাবলৈ
