এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১ম দৰ্শন, ]
১১৭
চক্ৰধ্বজসিংহ।
মৰম-ভচমত প্ৰেম উপজিব,
পুনু হিয়া লব দান।
ওৰে ৰাতি প্ৰিয় থাকিম উজাগৰে,
শোক-শৰাসন পাতি।
অন্তৰ মথক আশা নিৰাশাই,
পুৱাব দীঘল ৰাতি।
ৰচিতখাঁ। (মদৰ ৰাগিত মূৰ জোকাৰি ২) মেৰিজান! খব্চুৰট! লাও চিৰাজি! ফেৰ গাও!"
নটীয়ে গায়-
( গীত)
মৰম দোলেৰে বান্ধি দুটি ভৰি,
হেচুকি বুলিছা কটু।
চেনেহ-চাকিটি হিয়াত লুকাই,
অন্ধলা কৰিছা চকু।
খোৰা কণা কৰি দূৰলৈ ঠেলিছা!
নিঠুৰ প্ৰেমৰ বিধি।
জুইত প্ৰাণ সঁপি চগাই সুখ পায়;
তাতেই হে চগাৰ সিধি।
ৰচিতখাঁ। (মূৰ জোকাৰি)। “আৰে ক্যা বাত! ক্যা বাত!"
